คงเพราะทาสมักถูกลงโทษเวลาแสดงความคิดเห็นเองโดยที่เจ้านายไม่ได้สั่ง
แต่ฉันไม่ใช่คนวิเศษวิโสอะไร แค่เด็กในสลัมอ่อนแอตัวเล็กๆ ฉันจึงยินดีรับฟังทุกคน
"พูดมาได้เลยค่ะ"
"ผมเป็นฮีลเลอร์ครับ ถูกหักหลังจากเพื่อนเลยกลายเป็นทาส เอ๊ย ไม่ได้จะมาพูดเรื่องนี้ ขอประทานโทษด้วยครับ คือ... ผมอยากบอกนายหญิงว่า ทหารน้ำแข็งของนายหญิงสามารถรักษาได้ด้วยเวทฮีลนะครับ คือ... เผื่อท่านจะไม่ทราบ"
พูดเสร็จเขาก็ก้มหน้าราวกับรอการถูกลงโทษ
"จริงเหรอคะ รักษาได้จริงเหรอคะ"
เสียงตื่นเต้นของฉันทำเขาเงยหน้ามองด้วยความแปลกใจ
"ชะ ใช่ เอ๊ย! จริงครับ เพราะทหารน้ำแข็งสร้างจากเวทมนตร์ แค่เติมพลังเวทที่ไม่ใช่ธาตุปฏิปักษ์เข้าไป ร่างกายก็จะถูกซ่อมแซมจนสมบูรณ์เหมือนเดิมครับ"
"ดีเลยค่ะ งั้นรบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะ"
เป็นครั้งแรกที่มีเจ้านายก้มหัวขอบคุณให้ทาส ทาสทุกคนที่ได้เห็นฉากนั้นก็ถึงกับตะลึง
"มะ ไม่ได้รบกวนเลยครับนายหญิง ก็แค่ความรู้ทั่วไปเองครับ แล้วก็อย่าก้มหัวขอบคุณทาสต่ำต้อยอย่างผมเลยครับ ผมไม่คู่ควรเลยสักนิด ทาสอย่างผมต่างหากที่รู้สึกดีใจที่ได้ช่วยนายหญิง"
"แต่มันก็เป็นเรื่องที่ฉันไม่รู้นี่คะ และถ้าคุณไม่บอก ฉันก็คงรักษาทหารน้ำแข็งพวกนี้ไว้ไม่ได้แน่ เพราะงั้นรับคำขอบคุณไว้เถอะค่ะ"
"อึก... ถะ ถ้านายหญิงว่ายังงั้น... ก็ได้ครับ"
"ดีแล้วค่ะ งั้นช่วยรักษาพวกเขาทุกคนที่เสียหายทีนะคะ"
"ให้เป็นหน้าที่ผมเองครับนายหญิง"
*****
หลังตอบรับอย่างหนักแน่น ฮีลเลอร์หนุ่มคนนั้นก็รีบหันหลังกลับเพื่อซ่อนใบหน้าเขินอายของตนเอง
แต่ก็ไม่รอดถูกเพื่อนใหม่ทั้งชายหญิงที่เป็นทาสในกลุ่มแซว
"เขินเพราะนายหญิงใหม่ของเราสวยอะเด้..."
"ก็ท่านเล่นใจดี ยอมให้พวกเราใส่เสื้อผ้าหลายชั้น แล้วยังให้ถืออาวุธดีๆ ด้วยนะ"
"ขนาดชุดเกราะยังยอมให้ใส่เลย ข้าไม่เคยเห็นเจ้านายคนไหนเห็นค่าชีวิตของทาสอย่างพวกเราขนาดนี้มาก่อน"
"ยารักษาก็ยกให้พวกเราใช้อย่างไม่เสียดาย ปกติทาสแบบเราใครบาดเจ็บ ไม่ปล่อยให้ตายก็ถูกลากไปฆ่าทิ้งเป็นอาหารให้ดันเจี้ยนด้วยซ้ำ"
"แถมท่านยังรับฟังเราทุกเรื่องด้วย แนะนำอะไรท่านไป ท่านก็ไม่เคยด่าตวาดว่าอวดดีอวดรู้เลยสักครั้ง"
"ทำอะไรพลาดก็ไม่เคยลงโทษด้วย ทั้งยังบอกให้ระวังอย่างเป็นห่วงอีกต่างหาก"
"ถ้าข้าไม่มีวันเป็นอิสระจากฐานะทาสได้ เจ้านายที่ข้าอยากรับก็มีแค่นายหญิงท่านนี้ท่านเดียว"
แล้วทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย
"พูดมากโว้ย! ผมต้องรีบไปรักษาให้ทหารของนายหญิงแล้ว ไม่มีเวลามาคุยไร้สาระ"
""""""จ้าาาาาาา""""""
*****
เหตุการณ์ที่คาลิก้าไม่รู้ระหว่างค้นหาเอลด้า
การที่คาลิก้าไล่ค้นหาอย่างโจ่งแจ้งและโจมตีไม่เลือกหน้า ทำให้หลายฝ่ายเสียผลประโยชน์ รวมถึงหยามหน้าของพวกเขา
ระหว่างทางคาลิก้าจึงมีศัตรูเพิ่มขึ้นนับไม่ถ้วน จนถูกหมายหัวจากสมาคมนักฆ่า ลัทธิและกลุ่มอันตรายต่างๆ แทบทุกกลุ่มแล้ว
พวกตัวอันตรายมีชื่อทั้งหลายที่อยากลองของหรือถูกว่าจ้างก็เข้าร่วมกำจัดคาลิก้า
จึงเกิดการปะทะกับพลทหารน้ำแข็งสายนักฆ่าอยู่เกือบตลอดเวลา
เพราะอยู่ในถิ่นของพวกมัน บางรายก็เก่งกาจจนทหารน้ำแข็งต้องใช้พวกรุม พลทหารน้ำแข็งจึงเริ่มได้รับความเสียหาย มีหลายตัวสู้ต่อไม่ได้
ซึ่งในตอนที่คาลิก้าไม่รู้ พวกเขาแอบเข้ามาเปลี่ยนตัวกับพลทหารน้ำแข็งสายอื่นเพื่อมารับการรักษาจากฮีลเลอร์
รักษาเสร็จก็กลับไปทำหน้าที่เดิมต่อ
ส่วนฮีลเลอร์หนุ่มคนนั้นก็รักษาจนพลังหมด เป็นลมล้มพัดไป ต้องเดือดร้อนให้เพื่อนมาช่วยหาม
แต่โชคยังเข้าข้างคาลิก้าเพราะหลังจากนั้นทาสที่เข้าร่วมหลังเสียเจ้านาย ก็มีฮีลเลอร์อยู่หลายคน จึงผลัดกันรักษาและพักฟื้นพลังเวทได้ทัน
แต่ก็ยังเหนื่อยแทบขาดใจตายกันอยู่ดี
*****
คาลิก้า เนฮิว
ระหว่างทางหาเอลด้า พวกเราบุกค้นสถานที่น่าสงสัยหลายที่ตามคำแนะนำของคุณทาสหลายๆ คน
อย่างบ้านของพวกลัทธิอะไรไม่รู้ รู้แต่พวกมันชอบเลือด พวกนี้มักส่งสาวกไปจับคนไร้ทางสู้มารีดเลือดแล้วสาดขึ้นไปบนฟ้า
ในระยะรอบบ้านของพวกลัทธิจึงไม่มีใครกล้าอาศัยนอกจากสาวกของมันเอง
คุณทาสหลายคนมีความแค้นกับพวกนั้นด้วยเพราะคนรู้จักหรือคนในครอบครัวเคยถูกพวกมันจับไป
เพราะพวกมันชอบจับคน ฉันจึงสั่งให้บุกเข้าไปค้นเผื่อเจอเอลด้า
ตอนบุกพวกคุณทาสที่มีความแค้นกระตือรือร้นกันมาก ตอนสู้กันคือใส่กันไม่ยั้ง ฆ่าได้ฆ่า ซ้ำได้ซ้ำ
หลังชนะพวกเราก็เข้าไปค้นในบ้าน บอกเลยว่าสะอิดสะเอียนจนแทบอ้วก
ในบ้านมีอุปกรณ์ชำแหละและที่บีบคั้นเพื่อใช้รีดเลือด มันทำให้นึกถึงตอนที่โรจาทำร้ายฉัน เลยต้องรีบขอตัวออกมา
แล้วสั่งให้ทุกคนพังทุกอย่าง ก่อนจุดไฟเผาทิ้งไปให้หมด
ส่วนทาสที่พวกนั้นบังคับให้เป็นสาวกและรอดมาได้ แบ่งเป็นสองพวก
พวกแรกมีสีหน้าหวาดกลัวเลือดจนไม่อยากต่อสู้ ฉันเลยให้ไปช่วยขนของแทน
ส่วนอีกพวกคือกลายเป็นพวกโรคจิตชอบชำแหละกับเห็นเลือดไปแล้ว ฉันเลยส่งไปสู้แนวหน้ากับพวกทหารน้ำแข็ง
เมื่อฝ่ายเราคนเยอะ เวลาชนะฉันจึงริบทรัพย์มาหมดทั้งไอเทม ยารักษา อาหาร เงิน เสื้อผ้า อาวุธ
ฉันไม่เคยนึกเสียดายและเก็บเอาไว้เอง ไม่ว่าทาสคนไหนอยากใช้หรืออยากได้อะไร ฉันอนุญาตหมด คำขอบคุณจึงมาไม่หยุด
ขวัญกำลังใจของกลุ่มเราก็สูงขึ้น
พวกเราจึงกลายเป็นกลุ่มติดอาวุธไปแล้ว มีข้อดีคือทำให้ค้นหาได้ง่ายขึ้น เพราะพวกอันธพาลกลุ่มเล็ก ไม่กล้ามาหาเรื่องและยังให้ความร่วมมือชี้เบาะแสของเด็กที่ตรงกับเอลด้าหรือพวกกลุ่มน่าสงสัยที่ชอบจับเด็กไป
พวกเราจึงสามารถปูพรมค้นหาได้แทบทุกจุด มีหลายครั้งที่เจอบ้านน่าสงสัย เพราะคนคุ้มกันเยอะมาก
แต่พอบุกค้นเข้าไปกลับเป็นที่ใช้เก็บสมบัติของกลุ่มโจรแมวอะไรก็ไม่รู้
แต่ฉันไม่มีเวลามาสนใจ สมบัติอะไรก็ไม่มีค่าเท่าน้องสาวฉัน
ฉันจึงสั่งให้เอาไปแต่อาวุธ พวกสมบัติก็ปล่อยทิ้งไว้
ตอนที่พวกเราจากไป คนในสลัมก็แห่กันมาขโมยไปจนเกลี้ยง
พวกลัทธิที่เหลือ หากผ่านทาง ฉันจะสั่งเดินหน้าบุกค้นและทำลายทิ้งให้หมด เพราะกลัวว่าเอลด้าจะโดนพวกนี้จับตัวไป ฉันกลัวช่วยเธอไม่ทันเหมือนตอนพี่เทียร่า
ผลคือพวกเราทำลายแหล่งลัทธิไปมากกว่าสิบแห่ง พวกที่เหลือเลยรวมตัวกันพร้อมกับจ้างนักฆ่าฝีมือดีแล้วเข้าโจมตีพวกเรา
พวกลัทธิเอาอาวุธลูกเล่นเยอะออกมาใช้ อาวุธของพวกมันเน้นไปที่การเฉือนหรือกะซวกให้แผลเหวอะเลือดจะได้ออกเยอะๆ
แถมไม่เคยกลัวตาย ยิ่งเห็นเลือดก็ยิ่งคลั่ง พวกนั้นเลยวิ่งเข้ามาตายกันเองเพราะโดนกำแพงหอกของเหล่าทาสกับพลทหารน้ำแข็งเสียบ
ตอนที่เลือดตัวเองออก พวกนั้นก็รีบทิ้งอาวุธ ใช้สองมือรองแล้วชูขึ้นเหนือหัว ก่อนตะโกนว่า
"ขอปฐพีจงสีแดงฉาน"
แล้วยอมโดนฝ่ายเราฆ่าง่ายๆ เลย
ส่วนนักฆ่าที่พวกลัทธิจ้างมาก็ชอบใช้พิษ ทักษะก็เหนือชั้น ทั้งหลบหลีกเก่งและโจมตีจุดตายได้อย่างแม่นยำ
ขอแค่สร้างความเสียหายได้ฝ่ายเราก็รอความตายได้เลย ทาสแนวหน้าจึงตายกันไปหลายคน
ฉันเลยให้ทาสทุกคนถอยออกมาแล้วให้ทหารน้ำแข็งเข้าไปรุม
แล้วพวกนักฆ่าก็แพ้อย่างง่ายดาย อาวุธของพวกนั้นไม่ได้หนักเน้นไปที่โจมตีรวดเร็ว เพื่อหวังผลกับพิษ
แต่พิษมันใช้กับทหารน้ำแข็งไม่ได้ผล แทงจุดตายก็ไม่เข้า ฤดูหนาวทำให้ทหารน้ำแข็งแข็งแกร่งกว่าปกติด้วยล่ะมั้ง
แถมยิ่งสู้ไปแนวหลังของพวกนักฆ่าก็ลดลงอีก คงมีคนกลัวจนหนีไปล่ะมั้ง
เสร็จศึกจากพวกลัทธิตรงนี้ เราก็เจอกับพวกแก๊งทวงหนี้ต่อเลย
ในครั้งแรกที่เจอกัน พวกแก๊งตะโกนใส่ฉันว่าให้จ่ายหนี้ค่าทำลายบ้านของผู้ว่าจ้างมาแล้วจะไม่เอาเรื่อง
พวกนั้นไม่บอกว่าผู้ว่าจ้างคือใคร คงเป็นสักกลุ่มที่ฉันถล่มไปนั่นแหละ
แล้วหนี้ที่ว่าก็ต้องชดใช้ด้วยทาสและทรัพย์สินทั้งหมดที่มีอยู่ในตอนนี้ รวมถึงฉันต้องไปขายตัวในซ่อง [นารีคราง] ด้วย
เห็นด้วยก็บ้าแล้ว แต่ฉันไม่ทันตะโกนสวนกลับไป
พวกทาสฝ่ายฉันทุกคนต่างโมโหและตะโกนกลับไปว่านายหญิงคือของพวกเรา ไม่ใช่ของพวกแก
จากนั้นก็เปิดฉากตะลุมบอนซัดกันเละ
กลุ่มนี้ค่อนข้างฉลาดกว่าพวกกลุ่มหมาบ้า มีทั้งหลอกล่อและช่วยกันโจมตีปิดจุดบอด
แต่ไม่นานทหารน้ำแข็งที่ไม่มีวันเจ็บปวดและฟื้นขึ้นได้เรื่อยๆ ก็ชนะ
จากนั้นพวกแก๊งมันก็เริ่มเปลี่ยนจุดประสงค์ในการทวงหนี้
พวกแก๊งทวงหนี้ที่กลับไปรวมกลุ่มมาอีกรอบ ประกาศว่า ฉันต้องจ่ายค่ารักษาให้พวกกลุ่มแรกที่มาทวงหนี้ รวมถึงฉันต้องไปเป็นนางบำเรอให้พวกมัน
เราจึงได้ปะทะกันอีกรอบและได้อุปกรณ์กับทาสพวกมันมาเพิ่ม
กลุ่มของฉันจึงขยายเป็นหลักร้อย ไม่รู้กี่ร้อยแต่เยอะจนนับไม่ไหว
เราค้นหาได้ไม่นาน พวกแก๊งก็กลับมาแก้แค้นอีกครั้ง มันประกาศว่าฉันมีหนี้เพิ่มจากการที่พวกมันจ้างคนมาช่วย
โคตรหน้าด้านเลย จ้างเองแต่จะให้ฉันจ่ายหนี้ให้
แต่คราวนี้ฝ่ายแก๊งเหนือกว่า พวกมันพาคนมาเยอะกว่าเราหลายเท่า
พวกที่จ้างมามีขอทานที่ดูเหมือนโจร เพราะพวกนี้ทั้งตัวใหญ่ แผลเต็มตัวอีกทั้งยังชำนาญการสู้กับคน
พวกนักฆ่าที่ชอบใช้พิษก็จ้างมา บางคนก็มาเพื่อแก้แค้นแทนเพื่อนที่ตายไป
พวกอาชญากรมีชื่ออีกหลายคนก็เข้าร่วม มีทั้งชายตัวอ้วนใหญ่ลักษณะหิวโซตลอดเวลา เผ่ามนุษย์หมาป่าตัวใหญ่แต่ขี้เรื้อนทั้งตัว ผู้หญิงหน้าตาน่ากลัวที่ชอบจ้องของมีค่า และอีกเพียบที่จำนามกับฉายาไม่ได้
รวมถึงกลุ่มอันธพาลเล็กๆ หลายกลุ่มที่อยากสร้างชื่อเสียงให้กลุ่มตัวเองก็มาเข้าร่วม
ฝ่ายเราจึงเสียเปรียบในทันที เพราะทหารน้ำแข็งมีน้อยจึงวางกำลังครอบคลุมไม่ได้ทั้งกลุ่ม พวกมันจึงค่อยๆ โอบล้อมเข้ามา
ทาสที่สู้เก่งก็มีน้อย ถึงจะสู้เก่งแต่ก็ยังสู้พวกมีชื่อไม่ไหว ฝ่ายนั้นเหนือกว่าเยอะ
ฉันได้แต่ภาวนาให้ฝั่งตัวเองชนะเพราะยังหาเอลด้าไม่เจอ
ผลคือในเวลาไม่นานฝ่ายเราก็ถูกกดดันจนต้องถอยร่น ก่อนจะถูกล้อมไว้ตรงกลาง
เพราะทาสทรยศเจ้านายไม่ได้ ฉันจึงไม่ถูกพวกทาสจับตัวไปส่ง หลังพวกมันประกาศว่าจะไว้ชีวิตทุกคนถ้ายอมส่งตัวฉันให้
ถึงมันจะประกาศแบบนั้นแต่อาวุธยังกวัดแกว่งโจมตีไม่หยุด
ขวัญกำลังใจจึงลดลงเรื่อยๆ กลุ่มของฉันเริ่มระส่ำระสาย ทหารน้ำแข็งหลายนายก็โดนรุมจนแตกเป็นชิ้นๆ
ถึงแนวหลังฝ่ายศัตรูจะโดนลอบโจมตีจนวุ่นวาย แต่ไม่นานก็พลิกสถานการณ์กลับมาได้เพราะจำนวนที่มากกว่า
ทหารน้ำแข็งคงยึดถือความปลอดภัยของฉันมากที่สุด พวกนั้นจึงถอยร่นจากแนวหน้าเพื่อมาปกป้องฉันแทน
แนวรบด้านหน้าจึงพังลง ฝ่ายศัตรูบุกทะลวงเข้ามาจากทุกด้าน
ทาสที่สู้ไม่ได้ใช้ตัวเข้าแลกเป็นกำแพงเนื้อให้ฉันก็เริ่มบาดเจ็บล้มตาย
ทาสหลายคนที่ล้มลงยังถูกพวกมันซ้ำ
ทหารน้ำแข็งรีบเข้ามารวมตัวกันรอบฉันและคิดจะตีฝ่าออกไป
แต่พอเริ่มตีฝ่า พวกศัตรูก็กรูกันเข้ามาขวางเป็นกำแพงจนเดินหน้าต่อไม่ได้ จะไปทางไหนก็โดนดักหมด
ลูกธนูน้ำแข็งหมด โล่แตกร้าว ดาบบิ่นไม่ก็หัก หอกพังเป็นสองท่อน
สถานการณ์สิ้นหวังลงเรื่อยๆ
นักฆ่าคนนึงฉวยโอกาสกระโดดเหยียบหลังและหัวทหารน้ำแข็งพุ่งเข้าจับฉันเป็นตัวประกัน
มันจ่อมีดเคลือบยาพิษและขู่ให้ทหารน้ำแข็งหยุดเคลื่อนไหว
ก่อนจะให้ฉันสั่งให้พวกทาสทุกคนทิ้งอาวุธแล้วหมอบลงกับพื้น
ทหารน้ำแข็งที่เป็นเป้านิ่งจึงถูกรุมทำลายแตกเป็นชิ้นๆ
พวกอันธพาลปลายแถวก็สนุกกับการทำร้ายทาสที่ไม่ขัดขืน
แล้วหัวหน้าแก๊งทวงหนี้ก็พาพ่อค้าทาสเดินเข้ามาหาฉัน
ในมือพ่อค้าทาสมีปลอกคอกับสัญญาทาส
หมดหวังแล้ว ทั้งที่ยังหาเอลด้าไม่เจอเลยแท้ๆ