Ayşe'nin omuzları küçük ama yorgundu.
Çantası ağır gelmiyordu sadece, hayat ağırdı.
Sabah kalkmak zordu. Derse odaklanmak zordu.
Harfler birbirine karışıyordu tahtada. Kelimeler gözünden düşüyor gibiydi.
Yüreği, yaşı sekiz olmasına rağmen, çoktan on sekizi geçmiş gibiydi.
Bir şeyler olmuyordu. Olmamalıydı belki de.
Küçük bedeni kocaman bir ruhu taşıyordu artık.
Ve ruhu… çok suskundu.
Kimseye anlatamıyordu bunları. Ne Emre'ye, ne öğretmenine. Beste'ye hiç.
O gün yağmur yağdı. Herkes koştu. Ayşe yürüdü. Islak saçları omzuna yapıştı.
Ama iyi geldi.
Temizledi biraz.
Belki sadece birkaç dakikalığına.